วันเสาร์ที่ 18 มิถุนายน พ.ศ. 2554

ความรักเอย

ชีวิตของคนแต่ละคน เกิดมาล้วนแตกต่างกัน บ้างเกิดมามีบุญหนักศักดิ์ใหญ่ มีเงิน มีทองใช้ไม่ขาดมือ บางคนเกิดมายากจนแสนเข็ญ ต้องลำบาก สารพัดเพื่อจะกระทำให้ตัวนั้นได้อยู่รอด นี่เป็นเพราะอะไรกันหนอ ถ้าไม่ใช่โชคชะตาของแต่ละคนนั้น ซึ่งแตกต่างมาตามผลของกรรม

รูปร่างหน้าตา ปัจจุบันนี้ถูกหลายๆ คนให้ความสำคัญกันนักหนา บางคนเกิดมาไม่สวย แต่ก็พยายามไปเสริมหน้าเสริมตาให้ดูดีกว่าเดิม มีเงินก็ทำได้ แต่ไม่มีก็พยายามหาทาง หาเงินมาทำสวยกันทั้งนั้น นั่นเป็นเพราะคนเราให้ความสำคัญกับสิ่งปรุงแต่งมากขึ้น เชื่อว่าความสวยจะทำให้เรามีฐานะทางสังคมที่ดีขึ้น ยิ่งฉันเดินทางไปสูงขึ้นก็ยิ่งเบื่อ สังคมปัจจุบันนี้ ทำให้ฉันไม่อยากแข่งขันกับใครเพราะคนมักจะทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองประสบความสำเร็จ ฉันจึงเบื่อๆ เลยเข้ามาเขียนบล็อก เพื่อระบายความเซ็ง !

ฉันอยากมีชีวิตเล็กๆ กับบ้านเล็กๆ ฉันไม่อยากสู้ ไม่อยากแก่งแย่งชิงดีกับใครในเมืองใหญ่เหมือนทุกวันนี้ ด้วยอายุที่ยังน้อยและเพิ่งเริ่มต้นทำงานนี้แหละ เพราะไม่ใช่ชีวิตที่ปรารถนา กับเมืองใหญ่ อยากกลับบ้านที่เชียงราย อยากไปใช้ชีวิตที่นั่นกับยายเหมือนตอนเด็กๆ ฉันไม่มีความหวังกับชีวิตคู่กับใครอีกต่อไปเหมือนที่ฝันไว้ตอนเด็กๆ เพราะความจริง ชีวิตคู่ไม่มีความอิสระที่สวยงาม หากเจอคนไม่ดีก็ไม่มีความสุข บางครั้งก็อยู่กันไปถ้าทะเลาะกันไปก็น่าเบื่อ คบกันไปแบบเพื่อนน่าจะดีกว่า เพราะเราเองก็ไม่ได้มีดีอะไร งานบ้านก็ไม่เก่ง เอาใจก็ไม่เป็น แถมไม่ชอบให้ใครมาว่าด้วยเพราะเราไม่ค่อยฟังใครพูดเท่าไรนัก คงไม่มีใครที่เขาจะมาเข้าใจเราทั้งชีวิต

เขาว่ากันว่า ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ ชีวิตคู่ ไม่ใช่ตัวคนเดียว แต่มีอีกชีวิตที่เขาจะต้องเขามาร่วมด้วย การตัดสินใจ ก็ไม่ใช่คนเดียวแน่นอน เพราะต้องเดินไปด้วยกัน เป็นแขนเป็นขา ก้าวไป เป็นการผูกมัด อาจจะไม่อิสระดังที่เคยเป็นเพราะเราต้องเข้าใจและเอาใจใส่คนอื่นอีกด้วย ยิ่งต่อไปมีลูก ก็จะผูกกันมากขึ้น แล้วจะแน่ใจได้อย่างไรว่าคนที่เราเลือกจะสามารถดำเนินก้าวชีวิตไปกับเราได้ ชีวิตคู่ไม่ใช่แค่เซ็ก แต่เป็นทุกอย่างของกันและกัน คนหากถ้ายิ่งเรียนสูงขึ้น การตัดสินใจก็จะยากมากขึ้น การที่เราจะมีชีวิตคู่ เราต้องคิดดีๆ

หลายคู่ เจอกันเพียงฉาบฉวย เขาก็มาใช้ชีวิตด้วยกันแล้ว นั่นก็คือ เขาอาจจะพร้อมที่จะมีคู่ ข้อดีมันก็มีนะ คือทำให้เราไม่เหงา ไม่เปล่าเปลี่ยว บางคนมีความต้องการเซ็กมาก ก็ไม่สามารถอยู่คนเดียวได้ ต้องมีคู่ บางคนอยากมีคนข้างกายเพราะขี้เหงา บางคนอยากมีเพื่อนใจ ผ่านอะไรในชีวิตมามากมายแล้ว อยากหาความสุขใส่ตัว อยากมีใครสักคนมาปลอบใจ มาอยู่ข้างใจ อาจจะไม่ได้หมายถึงเซ็กซะทีเดียว มีหลายปัจจัย ของชีวิตคู่ แต่ที่น่ากลัวก็คือการตัดสินใจไปแล้วกับชีวิตคู่ วันหนึ่งคู่ของตัวเองเบื่อ หรือเจอคนที่ดีกว่าโดยที่เรายังไม่สามารถรับได้ หรือยังไม่คาดคิดว่าจะผิดหวัง ยิ่งรักมาก ก็เสียใจมาก นี่แหละที่เรากลัว หลายคนอาจจะไม่ได้เจ้าชู้ แต่ถูกมองว่าเจ้าชู้เพราะเจอสิ่งที่คิดว่าดีกว่าปัจจุบัน บางคนก็เห็นแก่ตัว เอาทั้งสองทาง ปล่อยให้ผู้หญิงทั้งฝ่ายไม่สามารถรู้ได้ว่าเราใช้สามีคนเดียวกัน บางคนก็ไปหลอกคนอื่นเพียงเพื่อความสาแก่ใจ เพื่อเอาชนะ ว่าตัวเองแน่มาก บางคนไม่ได้รัก แต่เพราะอยากจะมี ไม่รู้ใจตัวเอง บางคนคาดหวังว่าจะรักกันตลอดไปนะแต่มันก็ไม่เป็นดังนั้น อีกประเด็นกับความรู้สึกที่รักข้างเดียว อันนี้ฉันไม่อยากเป็น การที่ได้เป็นฝ่ายรักข้างเดียวนั้นทำให้เจ็บปวดกับสิ่งที่คิดเพ้อฝันไปเอาเพียงข้างเดียว แต่บางคนอาจจะเป็นการรักข้างเดียวที่มีความสุขเมื่อคนรักของตนไปได้ดีกว่า และคนรักมีความสุข แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าต้องเจ็บปวดที่ต้องห่างไกลกัน แต่หากคนที่รักกันจริง ถ้าคนรักเขาไปได้ดีก็จะมีความสุขค่ะ มันมีเหตุผลของมันที่จะทราบได้ว่าเพราะอะไรกันค่ะ

หากการที่ฉันต้องอยู่คนเดียวแล้วมีเพื่อนชายสักคนที่เฝ้ามองเขาด้วยความสำเร็จและมีความสุข ได้พบกับคนที่เขารักและเข้าใจเขา และทำหน้าที่ของการเป็นแฟนที่ดีที่สุด ฉันว่าน่าจะดีกว่า การที่เราได้ครอบครองโดยที่ไม่รู้ว่าเขาจะรักเราหรือไม่ เขาจะถนอมน้ำใจและดูแลหัวใจที่เรามอบให้เขาได้แค่ไหน เมื่อเขารู้ว่าเรารักเขา การแอบรักก็ดีนะ เป็นการรักที่บริสุทธิ์ที่สุด หากเห็นเขามีความสุขกับคนที่เขาคู่ควรมากกว่าเรา อย่างนี้ก็เป็นสิ่งที่เรามีความสุขแล้ว

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น